آئین جین از آئین ای باستانی هند میباشد،جین ها به فن معماری علاقه و دلبستگی داشتند. معابد این آیین در سده های 99 و 91 میلادی جزء زیباترین معابد آن دوران است، این معابد تقلیدی از نقشه های معابد بودایی در ابتدا و بعد از آن معابد ویشنو و شیوا بود. نمای این معابد ساده، امّا از درون بسیار پیچیده است.

هنر و معماری هندی سرشار از رمز پردازی های گوناگون است .در این قسمت از نوشته به مهمترین آنها در حد نیاز اشاره خواهد شد.

از دوران آشوکا به بعد برای زاهدانی که به غارها و کوه ها پناه میبردند، پرستشگاه ایی در دل کوه کنده میشد که به چایتا معروفند. این مجموعه های غاری معمولا در دل کوه هایی در اطراف دره ها ساخته می شدند، و شاما ویهارا یا اتاقک زاهدان بودایی یا حجره های زندگی آنها و یک چایتیا که معبد تالار شکلی است که در انتهای آن یک استوپا قرار دارد.

استوپا اصولا یک مقبره نمادین بودایی به صورت کپه ای از خاک در سده دوم قبل از میلاد بوده است،این بناها ابعاد عظیمی یافتند و به دستور آشوکا

از معماری هندی پیش از آشوکا چیزی به جز خرابه های موهنجودارو بر جا نمانده است، گویا بناهای هندی عصر بودایی از چوب بوده است، و احتمالا آشوکا اولین کسی بود که از سنگ برای مقاصد معماری استفاده کرد.

در کشور پاکستان آثار و بقایایی از معماری دوران باستان هند وجود دارد که از جمله ی آنها، بقایای موهنجودارو است. ویرانه های شهر موهنجودارو، در 611 کیلومتری شمال کراچی واقع است. این اثر باستانی شاهد بالمنازعی است بر عظمت تمدنی که از 0111 سال پیش در درهی ایالت سند پاکستان شکوفا شد.