در سده ششم قبل از میلاد یکی از ادیان مهم هند آئین بودایی بوده است، آئین بودا تأثیر بسیار زیادی بر فرهنگ و هنر هند به طور کلی از قرن سوم پیش از میلاد تا سده هفتم میلادی داشت. هنرهای بسیاری از کشورهای آسیائی از آئین بودای هندی مشتق میشوند. پس از گرویدن آشوکا به آئین بودا، معماری هندی به تدریج از زیر نفوذ بیگانه بیرون آمد و از آن پس نمادهایش از این دین جدید نشأت گرفت.
این انتقال، از سرستون بزرگی که تنها اثر باقی مانده از ستون کاخ آشوکایی است که در سارنات برپا شده بود، به خوبی نمودار است. از معماری هندی پیش از آشوکا چیزی به جز خرابه های موهنجودارو بر جا نمانده است، گویا بناهای هندی عصر بودایی از چوب بوده است، و احتمالا آشوکا اولین کسی بود که از سنگ برای مقاصد معماری استفاده کرد.
فرهنگ و هنر هخامنشی در دوران آشوکا تأثیر زیادی بر فرهنگ هند داشته است؛ به گونه ای که بسیاری از گفته های آشوکا را میتوان ملهم از زرتشت دانست.
در دوران آشوکا شیر نماد تقدس و نشان فرمانروایی است، همان چیزی که به نظر میرسد ریشه در فرهنگ ایرانی دارد. نشان ملی هند سرستون سارنات می باشد که از کهن الگوهای هندی محسوب میشود، سارانات سر ستونی است با سه پیکره ی شیر و نگاره چهار جانور، که به نظر میرسد از نگارههای تخت جمشید الهام گرفته شده اند.
