معرفی آرت دکو
از نمونه های آرت دکو می توان به طراحی هندسی ساختمانهای مشهور نیویورک مانند ساختمان کرایسلر و مرکز راکفلر اشاره کرد ، آرت دکو شیک ترین جنبش طراحی بین المللی در هنر مدرن از 1925 تا 1940 بود.
همانند جنبش هنری و صنایع دستی قبلی ، و همچنین طراحی منحنی خطی موسوم به آرت نوو ، و همچنین مفهوم مدرسه طراحی آلمان باوهاوس ، آرت دکو همه انواع هنر ، از جمله صنایع دستی و هنرهای زیبا را در بر گرفت. این هنر در هنرهای تزئینی مانند طراحی داخلی ، مبلمان ، جواهرات ، منسوجات ، مد و طراحی صنعتی و همچنین هنرهای معماری کاربردی و هنرهای تجسمی نقاشی و گرافیک کاربرد داشت.
سبک آرت دکو ، که بیش از هر چیز نشان دهنده رویکرد مدرن بود ، با خطوط صاف ، اشکال هندسی ، اشکال ساده و رنگهای روشن و گاهی پر زرق و برق مشخص می شد. در ابتدا یک سبک لوکس (واکنشی در برابر ریاضت اقتصادی ناشی از جنگ جهانی اول) با استفاده از مواد گران قیمت مانند نقره ، کریستال ، عاج ، یشم و لاک بود، پس از رکود اقتصادی نیز از مواد ارزان تر و تولید انبوه مانند کروم ، پلاستیک و سایر صنایع استفاده کرد. چیزی ظریف ، زرق و برق دار و کاربردی که به طبقه رو به رشد طبقه متوسط جامعه می رسید.
خاستگاه آرت دکو
واژه آرت دکو از نمایشگاه بین المللی هنرهای تزئینی و صنایع مدرن در سال 1925 در پاریس گرفته شده است. این نمایش توسط انجمن هنرمندان فرانسوی برپاشد که معروف بودند به ، La Societe des Artistes Decorateurs (انجمن هنرمندان تزئین کننده) ، به رهبری بنیانگذاران آن هکتور گیمارد (1867-1942) ، یوجین گراست ، رائول لاکنال ، پل فولوت ، موریس دوفرن و امیل دکور که برخی از آنها قبلاً در هنر نو مشغول بودند. با این حال ، توجه داشته باشید که اصطلاح Art Deco تا زمانی که توسط نویسنده و منتقد هنر ، Bevis Hillier در کتاب Art Deco دهه 20 و 30 (1968) بیان شد رواج پیدا نکرد.
تاریخچه آرت دکو
آرت دکو چیزی را مدیون چندین سبک اصلی هنری در اوایل قرن 20 بود. این تأثیرات شکل دهنده شامل اشکال هندسی کوبیسم (توجه داشته باشید: آرت دکو “کوبیسم اهلی” نامیده می شود) ، اشکال ماشینی ساخت گرایی و آینده گرایی و رویکرد متحد کننده آرت نوو است. رنگهای بسیار شدید آن ممکن است ناشی از فوویسم پاریسی باشد. آرت دکو همچنین از هنر آزتک و مصر و همچنین از دوران باستان کلاسیک وام گرفته است. با این حال ، بر خلاف همتای قبلی خود، Art Deco هیچ پایه فلسفی نداشت – کاملاً تزئینی بود.
سبک آرت دکو ، که توسط معماران و طراحان سراسر جهان اتخاذ شد ، “دهه های بیستم خروشان” ، رکود بزرگ در اوایل دهه 1930 و سالهای منتهی به جنگ جهانی دوم بود. این سبک در اواخر دهه 30 و اوایل دهه 40 ، هنگامی که برای ریاضت اقتصادی در زمان جنگ بیش از حد عاقلانه و نمایان شد ، کاهش یافت و پس از آن به سرعت از مد افتاد. اولین علاقه دوباره به آرت دکو در دهه 1960 رخ داد – همزمان با تأثیر جنبش بر هنر پاپ – و سپس دوباره در دهه 1980 ، مطابق با افزایش علاقه به طراحی گرافیک. این سبک در تعدادی از تبلیغات جواهرات و مد ظاهر شد.
ویژگی های آرت دکو و متریال
معماری آرت دکو با استفاده از مصالح ساختمانی جدید که به شیوه های پلکانی و تابشی که با نقوش سیال آرت نوو در تضاد شدید بود ، دستکاری شد ، که نشان دهنده پیشرفت علمی و در نتیجه افزایش تجارت ، فناوری و سرعت بود. این امر ، همراه با تصویری که از آن به عنوان یک سبک مدرن و مجلل داشت ، باعث شد تا طراحی های دکوراسیون به ویژه برای فضای داخلی سینماها ، کشتی های اقیانوسی مانند ملکه مری و معماری ایستگاه های قطار در سراسر ایالات متحده مناسب باشد. به دلیل کاربردی بودن و سادگی طراحی آن و پیشنهاد زمانهای بهتر در آینده ، این رکود در سراسر رکود پایدار ماند.
ساختار آرت دکو بر اساس اشکال هندسی ریاضی است که به طور مساوی از کلاسیسم یونانی – رومی ، اشکال معماری بابل ، آشور ، مصر باستان و آزتک مکزیک – به ویژه زیگورات ها ، اهرام و دیگر بناهای تاریخی – و ساده سازی عصر ماشین استفاده می کند. طرح های هوانوردی ، رادیو و آسمان خراش به طور خاص ، طرح های آرت دکو با اشکال ذوزنقه ای ، زیگزاژی و مثلثی ، الگوهای شکرون ، اشکال پلکانی ، منحنی های گسترده و نقوش آفتاب گیر مشخص می شوند – دومی در تعدادی از برنامه های جداگانه قابل مشاهده است ، از جمله: کفش ، توری های شوفاژ خودرو ، رادیو تالار سیتی موزیک سیتی ، و برج ساختمان ویلیام ون آلن کرایسلر (1928-30) در نیویورک.
مواد جدید نیز مانند آلومینیوم ، فولاد ضد زنگ ، پلاستیک ، لاک و چوب منبت کاری شده در شواهد زیادی وجود دارد. در حالی که استفاده از مواد باکیفیت Art Nouveau مانند شیشه های قالب دار ، شاخ و عاج را ادامه می داد ، Art Deco همچنین اقلام عجیب و غریب مانند پوست کوسه و پوست گورخر را معرفی کرد.