تمدن مصر ریشه سامی دارد و با نام های دیگر زبانهای سامی برای مصر ازجمله (میتزراییم )عبری هم ریشه است .نام مصر به معنی دوتنگه است و به جدایی میان دو دودمان بخش های شمالی وجنوبی مصر اشاره دارد .واژه مصر در اصل خود معانی تمدن، کلان شهر وزمین و مرز هم می داده است. مصر کشوری است در شمال شرقی قاره آفریقا و شبه جزیره سینا هم از قلمرو این کشور است .مصر در جنوب دریای مدیترانه وغرب دریای سرخ قرار داشته واز غرب با لیبی و از جنوب با سودان همسایه است .مصر باستان به تمدنی در دره رود نیل گفته می شودکه در دوره زمانی میان 3000 سال ق.م تا زمان تسخیر مصر بدست اسکندر مقدونی وجود داشت.

 رود نیل، حتی بیشتر از رودهای دجله و فرات معرف فرهنگ هایی بوده است .این طولانی ترین رود جهان که از اعماق قاره آفریقا سرچشمه می گیرد .رود نیل در دره ای چنان باریک جاریست که عرضش در پهناورترین بخش از سی کیلومتر تجاوز نمی کند .در شعور مصریان به عنوان خدا و نماد زندگی نقش بسته بود .مصر سرزمین اهرام است، یعنی آن کوه های سنگی که همچون راه نشان های فرساییده ای در افق دوردست تاریخ برجای ایستاده اند.
پس از اینکه مصری ها 4000 سال قبل کار با مس را آموختند، دوره سنگ به پایان رسید. از نظر سیاسی و طبیعی این منطقه به دو قسمت تقسیم می گردد :مصر علیا، مصر سفلی.
مصر علیا :مردم کشاورز و یکجانشین بودند، مصالح ساختمانی خانه های آنها نی بود (مانند سومری ها .)آنها مرده ها را درمحل سکونت .خودشان ،باکشیدن دیوار در خانه ،دفن می کردند
مصر سفلی :مردم گله دار، چوپان و چادرنشینی بودند .مرده ها را در خارج از محل سکونت ودر قبر دفن می کردند.