فری اتو در 31 می 1925 در زیگمار آلمان به دنیا آمد. والدین او اعضای ورکبوند آلمانی بودند. او برای تحصیل در رشته معماری در دانشگاه فنی ثبتنام کرد. اما در سال 1943 ابتدا به عنوان خلبان و سپس به عنوان سرباز پیاده به جنگ فراخوانده شد، اما در سال 1945 اسیر شد.
او در سال 1948 برای ادامه تحصیل در رشته معماری به برلین بازگشت و برای بازدید از دانشگاه ویرجینیا برنده بورسیه تحصیلی ششماهه شد. زمانی که در آمریکا بود، با فرد سِوِرود، طراح ورزشگاه دورتون در رالی بود. اولین سازه زیناسبی مدرن، با انحنای مضاعفِ از پیش تنیده، که به عقیده عموم به معنای تولد سازه چادری مدرن است. او همچنین با ارو سارینن، طراح پیست هاکی با سازه چادری انحنای مضاعف در دانشگاه ییل ملاقات کرد.
او در سال 1952 به عنوان معمار فارغالتحصیل شد، اما به تحصیل در مقطع دکترا ادامه داد. او تحقیقات جامعی را در مورد اصول سازهای نسل جدید ساختمانهای سبک وزن آغاز کرد و در سال 1954 پایاننامه خود را با عنوان “Dan Hangende Dach” (سقف معلق) منتشر کرد.
حتی قبل از انتشار پایاننامهاش، مفاهیم عملی کار او مورد توجه سازنده چادر استرومایر قرار گرفت. شرکت پیتر استرومایر تجربیات و منابع خود را در اختیار اوتو قرار داد تا در طول بیست سال با انجام تحقیقات فشرده و ساختوسازهای آزمایشی، واژه سازههای چادری پیشتنیده به واژگان معماران معاصر افزوده شد.
پروژههای اولیه اتو شامل استند باند برای نمایشگاه باغ فدرال در سال 1955 در کاسل و سازههای زیناسبی با انحنای مضاعف در ورودی نمایشگاه باغ کلن در سال 1957 بود. در سال 1957 او با استفاده از پولی که برای کمیسیون دریافت کرده بود، مرکز توسعه ساختوسازهای سبک را تأسیس کرد.
در سال 1964 این مرکز به مؤسسه سازههای سبک تغییر نام یافت و به دانشگاه اشتوتگارت وابسته شد. در درجه اول به توسعه روشهایی برای استخراج فرمهای ایدهآل برای سطوح کششی توجه داشت. این تحقیقات بر اساس مطالعات دقیق حبابهای صابونی و مدلهای مش سیمی بود، اما بعداً اتو با ریاضیدانی به نام فریتز لئونهارت ملاقات کرد که تصمیم گرفت این فرآیند یافتن فرم را از نظر ریاضی واضحتر کند.
بسیاری از تحقیقات اولیه اتو در پاویون آلمان مونترال (1967) ساخته شدند. در سال 1972 میلادی، استادیوم المپیک مونیخ توسط شبکه کابلی با روکش شیشهای پلکسی ساخته شد. به رسمیت شناختن بینالمللی این تحقیقات، با طراحی غرفه 8000 متر مربعی آلمان برای نمایشگاه مونترال 1967 در کانادا به دست آمد.
اتو به کار در مؤسسه ادامه داد، اما در سال 1969 استودیوی خصوصی جدیدی را در اشتوتگارت تأسیس کرد. او از نزدیک با مهندس بریتانیایی تد هاپولد، بنیانگذار مهندسی کاربردی بورو هاپولد، در پروژههایی مانند مانیهام مولتیهال در سال 1975، باغ وحش مونیخ در سال 1986و کلاب دیپلوما در ریاض، عربستان سعودی همکاری کرد.
او برنده جوایزی مانند جایزه آقاخان برای معماری در سالهای 1980 و 1998، مدال طلا از انجمن معماران آلمانی در سال 1982 و مدال طلای سلطنتی RIBA در سال 2005 بود.
او در 9 مارس 2015 در سن 89 سالگی، اندکی پس از اینکه به او گفتند برای دریافت جایزه پریتزکر 2015 انتخاب شده است، درگذشت.
منبع: www.designingbuildings.co.uk
