Blobitecture همچنین به عنوان “blobism” شناخته می‌شود، اصطلاحی است که به یک سبک معماری پست مدرن داده می‌شود که با اشکال ساختمان‌های منحنی و گرد یا “معماری لکه‌ای” مشخص می‌شود. به نظر می‌رسد ساختمان‌های lobitecture شکلی ارگانیک دارند که نرم و روان است، اما در کنار هم قرار می‌گیرند تا یک کل پیچیده را ایجاد کنند.
طراحی این نوع ساختمان‌ها از لحاظ تاریخی به دلیل عملکرد موادی که در طبیعت یافت می‌شوند به راحتی از مواد موجود ساخته می‌شوند. با قابلیت مدرن فناوری برای تأمین مواد پیچیده کاملاً “مصنوعی”، با ویژگی‌های عملکردی منحصر به فرد، دامنه اشکال طراحی این نوع ساختمان‌ها به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
رادیکال‌های معماری، مانند Archigram در دهه 1960، باکمینستر فولر و ساختارشکنی‌ها، شروع به طراحی ساختمان‌های غیرعادی، بادی و پلاستیکی کردند که از این پتانسیل بهره‌برداری می‌کردند و حتی گاهی اوقات فراتر از امکانات سازه‌ای آن زمان بودند.
با این حال، در دهه 1990، با پذیرش گسترده طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) بود که ساختمان‌هایی که اشکال هندسی نامتعارف و بدون زاویه قائمه را اتخاذ می‌کردند، کاربردی شدند. معمار Greg Lynn اصطلاح “blobitecture” را ابداع کرد.
برخی از برجسته ترین نمونه‌های blobitecture عبارتند از:
منبع: www.designingbuildings.co.uk
