معماری بورومینی
کشمکش های معروف بورومینی، یکی از بزرگترین معماران قرن هفدهم، و رقیب همیشگی برنینی (1680-1598)، با همکارش عمدتاً ناشی از خلق و خوی شخصی و حساسیت هنری او بود. برومینی موفقیت های خود را، که هرگز کامل به نظر نمیرسید، با سختی بسیار بدست آورد و در نهایت نیز دست به خودکشی زد. تجسم سبک فوق العاده و دراماتیک معماری باروک، رویکرد غیر متعارف او به طراحی ساختمان در ترکیب بندی های فضایی پیچیده او مشهود است.
که شامل استفاده از بیضی ها و مثلث ها، در سطوحی به وضوح ثابت هستند، برای نشان دادن حرکت، می شود. بسیاری از فضاهای داخلی و خارجی او، عقل گرایی (راسیونالیسم) هندسی را با حس تخیلی درام ترکیب می کنند. کلیسای سنت کارلو آل کواترو فونتان – که عقاید او را اثبات کرد- اولین نمونه طراحی پر زرق و برق او با راه حل فضای داخلی انقلابی، بود. نمازخانه سنت فیلیپو نری، جدایی او از معماری رنسانس را در بازآفرینی عناصر مفرد، ساختاری و تزئینی آشکار می کند.
به عنوان شاهکاری در این زمینه میتوان به کلیسای سنت ایوو آلا ساپینزا با پلان پیچیده اش اشاره کرد. از دیگر پروژه های مهم او می توان به بازسازی سنت جان لاتران، کلیسای سنت اگنس در پیازا ناوونا و ستون مشهور با پرسپکتیو کاذب در پالازو اسپادا اشاره کرد. او و دیگر رفقای طراحش، برنینی و پیترو دا کورتونا (96-1569)، یکی از سه معمار برتر باروک است و نقش مهمی در ظهور هنر باروک رومی قرن هفدهم داشت. (نگاه کنید به ویگنولا، 73-1507).
زندگی نامه
فرانچسکو کاستلی، پسر یک سنگتراش، در نزدیکی دریاچه لوگانو در سوئیس به دنیا آمد، او را بیشتر با نام مستعار خود، بورومینی می شناسند. او ابتدا کار خود را به عنوان سنگ تراش شروع کرد، اما در سن 20 سالگی به رم نقل مکان کرد، جایی که برای اولین بار، با یکی از بستگانش، معمار کارلو مادرنو، در باسیلیکای سنت پیتر رم مشغول به کار شد. و همکاری او با برنینی در سنت پیتر و پالازیو، معاشرت آن دو را به همراه داشت.
پس از مرگ مادرنو، او و پیترو دا کورتونا به کار در پالازو، زیر نظر برنینی ادامه دادند – تجربه ای که به حسادت مادام العمر او دامن زد. به عنوان یک مرد جوان، او همانقدر شیفته معماری میکل آنژ ( 1564-1475) بود که به فرم های معماری رومی. و با دستکاری اصول هندسی آن توانست یک سبک شخصی منحصر به فرد و البته غیر متعارف ایجاد کند. اولین پروژه اش در سال 1634، به او واگذار شد: کلیسا، صومعه و دیر سن کارلو آل کواترو فونتان. پس از آن او به عنوان معمار گنبد و نمای پلازو ساپینزا و سنت ایوو آلا ساپینزا (50-1640) منصوب شد.
در اصل او توسط شخص برنینی، برای پروژه بعدی معرفی شد. هر دو این پروژه ها به خوبی پیش رفتند. علاوه بر این، روابط خوب با پاپ اینسنت دهم (1655-1644) باعث بدست آوردن تعدادی از پروژه های جدید پاپی شد، اگرچه همه آنها با موفقیت به پایان نرسیدند. به عنوان مثال، بورومینی یکی از چندین طراحی بود که مأمور ساخت کلیسای سنت اکنس در آگون شد، تا میدانی را که چشم انداز پلازو پامفیلی، کاخ خانواده ی پاپ، بود ارتقا ببخشد.
اما برخی از ایده های او توسط معماران بعدی تغییر یافت و نتیجه، ملقمه ای از سبک های مختلف است. با مرگ اینسنت دهم در سال 1655، بورومینی اکثر مأموریتهای پاپی خود را از دست داد و از دایره لطف و توجه خارج شد. شخصیت محجوب و سرسخت او باعث شد علیرغم شناخته شدن استعداد معماری فوق العاده اش، از بسیاری از پروژه های بزرگ محروم شود. زندگی سخت او با خودکشی به پایان رسید.
ساختمان های طراحی شده توسط فرانچسکو بورومینی
طرح های معماری معروف بورومینی شامل موارد زیر است. (به جز ویلا فالکونیری، همه در رم قرار دارند.)
- کاپلا دل سنت ساکرامنتو (1627)
- پلازو اسپادا (1632)
- نمازخانه (اورتری) سنت فیلیو نری(1637)
- کلیسای سنت کارلو آل کواترو فونتان (68-1634)
- گنبد و نما کلیسای سنت ایوو آلا ساپینز (60-1640)
- ماریا دی ست دولوری (8-1642)
- پالازو پامفیلی (50-1645)
- سنت جیووانی در لاترانو ( 9-1646)
- ویلا فالکونیری، فراسکاتی (1648)
- کلیسای سنت اگنس در آگون (1653)
- کلیسای سنت جیووانی دی فیورنتینی (حدود ۱۶۶۵)
دیگر معماران باروک قرن هفدهم
علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، بهترین معماران شناخته شده دوران باروک عبارتند از:
اتریش
- یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ ( 1723-1656)
- یاکوب پراندتاور (1726-1660)
- جوزف امانوئل فیشر فون ارلاخ ( 1742-1693)
بریتانیا
- سر جان وانبرو (1726-1664)
- سر کریستوفر رن (1723-1632)
فرانسه
- فرانسوا مانسارت (1666-1598)
- لویی لو واو ( 70-1612)
- ژول هاردون مانسارت ( 1708-1646)
همچنین ببینید: هنرمندان باروک فرانسوی.
آلمان
- یوهان دینتزنهوفر (1726-1663)
- آندریاس شلوتر (1714-1664)
- بالتاسار نویمان (1753-1687)
- یوهان کاسپار باگناتو (1757-1696)
- هانس گئورگ ونزسلاو فون کنوبلسدورف (1753-1699)
همچنین به هنر باروک آلمان (1750-1550) و هنرمندان باروک آلمان مراجعه کنید.
اسپانیا
- آلونسو کانو (1667-1601)
- خوزه بنیتو د چوریگرا ( 1725-1665)
- خواکین دو چوریگرا (1724-1674)
- آلبرتو د چوریگرا (1750-1676)
- پدرو دی ریبرا (1742-1681)
همچنین ببینید: هنر باروک اسپانیا (1700-1600) و هنرمندان باروک اسپانیا.
روسیه
- بارتولومئو راسترلی (1771-1700)
- شاهزاده دیمیتری واسیلیویچ اوختومسکی (1774-1719)
همچنین ببینید: هنر پترین در زمان تزار پیتر کبیر (1725-1686).