میدان دلا سینیوریا در فلورانس

شرح

میدان دلا سینیوریا – یک موزه فضای باز دوره رنسانس فلورانس – یک میدان مشهور جهانی در پایتخت توسکانی است که یک منطقه ال شکل در مقابل تالار شهر قلعه مانند در قلب شهر را اشغال می کند. تالار عظیم (خانه «سیگنوریا»، شورای شهر) با برج ناقوس خارج از مرکز آن در ابتدا به عنوان میدان دلا سینیوریا شناخته می‌شد، اما بعداً به پلازا وکیو (کاخ قدیمی) تغییر نام داد. میدان دلا سینیوریا در حدود سال 1330، در طی سالهای آخر جوتو (1267-1337)، شخصیت پیشرو در هنر ترسنتو (هنر و ادبیات قرن 14 ایتالیا) پروتو-رنسانس آغاز شد. این میدان نقطه کانونی جمهوری متهور فلورانس شد – مرکز هنر رنسانس کواتروسنتو (هنر و ادبیات قرن 15 ایتالیا) . همچنین مکانی بود که ساوونارولا و پیروانش آتش سوزی معروف خود را در سال 1497 به صحنه بردند و خود ساونارولا در آنجا به دار آویخته شد. میدان دلا سینیوریا مرکز مدنی شهر باقی مانده است و کاملاً نزدیک به چندین مکان تاریخی دیگر از جمله، پل قدیمی وکیو، گالری اوفیزی و پیازا دل دومو واقع شده است. این میدان به‌ویژه به‌خاطر مجسمه‌های سنگی‌اش، به‌ویژه فواره نپتون اثر بارتولومئو آماناتی و تجاوز به زنان سابین، توسط جیامبولونیا و همچنین معماری رنسانس کاخ‌های اطراف مشهور است.

مرکز رنسانس اولیه فلورانس

رنسانس در فلورانس بر هنر رنسانس اولیه در ایتالیا در طول قرن پانزدهم تسلط داشت. با معمارانی مانند فیلیپو برونلسکی (1377-1446) و لئون باتیستا آلبرتی (72-1404). نقاشانی مانند ماساچیو (1401-1428)، بوتیچلی (1445-1510) و لئوناردو داوینچی (1452-1519)؛ به علاوه مجسمه سازان دوره رنسانس مانند دوناتلو (1386-1466)، لورنزو گیبرتی (1378-1455)، آندره آ دل وروکیو (1435-1488) و میکل آنژ (1475-1564)، این شهر از همه رقبای شهری خود از جمله رم پیشی گرفت. در واقع، بدون هنر فلورانس، نمیتوان به طور قطع گفت که رنسانس در روم اصلاً توسعه می‌یافت. میدان دلا سینیوردر میان همه این‌ها قرار داشت به عنوان خانه خانواده حاکم مدیچی که از داخل پلازا وکیو اتفاقات بیرون را نظارت می‌کردند.
توجه: خانواده مدیچی فلورانس یک قبیله بسیار قدرتمند بودند که بر زندگی سیاسی و هنری شهر تسلط داشتند. آنها در تجارت بسیار موفق بودند و نقش آنها به عنوان مجموعه داران و حامیان آثار هنری توسط سایر خانواده های حاکم در سراسر ایتالیا تقلید شد. تخمین زده می شود که نیمی از جمعیت بزرگسال فلورانس در مشاغل مدیچی در شهر یا جاهای دیگر در اروپا شاغل بودند. تأثیرگذارترین اعضای سکولار این سلسله کوزیمو مدیچی (1464-1389)، پسرش پیرو (69-1416)، لورنزو بزرگ (1440-1395)، لورنزو باشکوه (1449-1492) و کوزیمو اول مدیچی بودند. (1519-74). با این حال، خانواده مدیچی شامل کاردینال‌ها و پاپ‌های متعددی می‌شد که دو نفز از مهم‌ترین آنها جووانی دی لورنزو د مدیچی (1475-1521) که پاپ لئو دهم (21-1513) شد و جولیو مدیچی (1534-1478) که پاپ کلمنت هفتم (1523-34) شد، بودند.

تاریخ

قدمت مکان میدان دلا سینیوریا به دوران باستان کلاسیک برمی‌گردد، اما از حدود سال 1268، زمانی که گوئلف‌ها (حامیان پاپ) خانه‌های جیبلین (حامیان امپراتور روم مقدس) را در جریان درگیری بین نیروهای پاپ و سکولار تخریب کردند ، شروع به شکل¬گیری به شکل کنونی خود کرده بود. قدمت میدان دلا سیگنوریا به زمانی برمی‌گردد که فلورانس توسط شورای شهر موسوم به سیگنوریا اداره می‌شد، حکومتی جمهوری‌خواه که از دانشکده‌ای تشکیل شده بود که توسط اصناف صنعتگران و زمین‌داران در پی نبردهای پرتنش بین قبیله‌های قدرتمند رقیب تشکیل شده بود. کاخ عظیم پلازا وکیو، کاخ قدیمی که بر میدان مسلط است، بین سال‌های 1299 تا 1314 به سبک معماری رومی ساخته شد البته با پنجره‌های سبک گوتیک و عناصر دیگر. این کاخ بنای تالار شهر بود که به عنوان یک قلعه دفاعی نیز عملکرد داشت. در سال 1330 شورا دستور داد تا محوطه روبروی کاخ را با آجر و سنگ تراشی کنند تا جلوه زیباتر به خود بگیرد. لجیا دل پیریورای بین سال‌های 1376 و 1382 قائم بر کاخ وکیو ساخته شد. این سالن شامل سالنی بود که برای مراسم رسمی طراحی شده بود که به میدان باز می‌شد.
پس از سال 1434، خانواده ثروتمند مدیچی کنترل مؤثر فلورانس را به دست گرفتند و شهر به عنوان سنگر علم و هنر مقتدرانه اداره شد. تنها وقفه‌های کوتاه در حکومت آنها بین سال‌های 1494 و 1512 رخ داد، زمانی که یک دولت جمهوری‌خواه دموکراتیک کوتاه مدت – که توسط واعظ بنیادگرای دومینیکن جیرولامو ساونارولا (1452-1498) آغاز شد – مدیسی‌ها را از شهر تبعید کرد. همچنین بین 1527 و 1530 هم طی یک شورش مردمی، مدیسی ها را به تبعید فرستاده شدند. در هر دو نوبت، شورش ها همزمان با حضور نیروهای خارجی بود. در هر اتفاق، مجسمه های خاصی در میدان، مانند جودیت و هولوفرنس اثر دوناتلو و دیوید اثر میکل آنژ، به عنوان مدرکی بر آزادی فلورانسی ها باقی مانده اند. در سال 1540 کوزیمو اول مدیچی با شکوه وارد کاخ وکیو شد و نام آن را به کاخ دوکال تغییر داد. لجیا نیز به نام لوژیا دی لانزی نامگذاری شد و به عنوان تالار مشاهیر برای نمایش آثار هنری بزرگ مانند مجسمه پرسئوس با سر مدوسا اثر بنونتو سلینی (1500-71) مورد استفاده قرار گرفت. برای آراستن میدان، کوزیمو دستور ساخت فواره نپتون را داد.

ساختمان ها و مجسمه پیازا دلا سینوریا

در اینجا چند مورد از مهم ترین ساختمان ها و ویژگی های معماری میدان دلا سینیوریا آورده شده است.

پلازو وکیو

کاخ تاریخی قرن چهاردهمی پلازو وکیو (1299-1314)، با برج و بارو و برج ناقوس آن که بخاطر جا¬به¬جایی و قرارگیری آن¬ها به سمت کناره¬ها معروف شده است، مسلماً چشمگیرترین تالار شهر توسکانی است و همچنان بر میدان تسلط دارد. طراحی شده توسط آرنولفو دی کامبیو (1240-1300/10)، تا حد زیادی به عنوان یک موزه عمل می کند، اگرچه همچنان دفتر شهردار فلورانس را در خود جای داده است و محل شورای شهر باقی مانده است. ورودی آن توسط مجسمه داوود اثر میکل آنژ (1501-04) (نسخه ای، نسخه اصلی در گالری آکادمیای شهر) و مجسمه های سنگی هرکول و کاکوس (1527-34) اثر باچیو باندینلی (1493-1560) احاطه شده است. مجسمه معروف دیگر خارج از کاخ وکیو مجسمه برنزی جودیت و هولوفرنس (1460) اثر دوناتلو (یک کپی، اصل در تالار نیلوفرهای داخل کاخ وکیو قرار دارد) است که به سفارش کوزیمو د مدیچی ساخته شده است. این مجسمه که داستان محبوب ترور ژنرال آشوری هولوفرنس توسط جودیت را به تصویر می‌کشد، یکی از اولین مجسمه‌های قرن پانزدهمی بود که در این دور طراحی شد.

لوژیا دی لانزی

شامل یک گالری بیرونی است که با سه طاق عریض محدود شده و به خیابان باز می شود. در واقع به‌عنوان ویترینی در فضای باز مجسمه‌های رنسانس و مجسمه‌های رومی پیشین، از جمله شیرهای متمایز مدیچی اثر فانچلی و واکا عمل می‌کند. مجسمه های معروف در لوژیا دی لانزی عبارتند از: مجسمه برنزی با عنوان پرسئوس با سر مدوسا (1545-54) اثر بنونتو چلینی (1500-71). و مجسمه مرمری با عنوان تجاوز به زنان سابین (1581-3) توسط جیامبولونیا (1529-1608)، با سرپنتینا فیگور معروف خود، یک حرکت مارپیچی رو به بالا. هر دو شاهکارهای منریسم از اواسط / اواخر قرن شانزدهم هستند.

پلازو اوگوچیونی

معماری پلازو اوگوچیونی که برای تاجر ثروتمند جیوانی اوگوچیونی ساخته شده است به طراحان مشهور متعددی از جمله میکل آنژ و بارتولومئو آماناتی نسبت داده شده است، اگرچه در حال حاضر ادعا می شود که توسط ماریوتی دی زنوبی فلفی در سال 1549 طبق طرحی از رافائل ساخته شده است.

فواره نپتون

فواره نپتون به سفارش خانواده مدیچی برای جشن عروسی فرانچسکو اول مدیچی با یوهانا اتریشی در سال 1565، توسط معمار و مجسمه ساز ایتالیایی بارتولومئو آماناتی (1511-1511) از یک بلوک سنگ مرمر آپوان در طول دو سال ساخته شد. با کمک جیامبولونیا. شکل نپتون که چهره‌اش کوزیمو اول مدیچی را نشان می‌دهد، نشان‌دهنده تسلط فلورانسی‌ها بر دریا است. مجسمه نپتون بر روی یک پایه بلند، تزئین شده با پیکره های اسطوره ای زنجیر اسکیلا و کریبدیس، در مرکز فواره هشت ضلعی، که با خوابیده، خدایان رودخانه، ساتیرهای شاد و اسب های دریایی مرمر تزئین شده، قرار دارد. درست در مقابل چشمه نپتون، یک پلاک مرمر دقیقاً نقطه‌ای را نشان می‌دهد که ژیرولامو ساوونارولا، بنیادگرای دومینیکن در 23 می 1498 به دار آویخته شد.

مقالاتی در مورد معماری رنسانس

برای اطلاعات بیشتر در مورد معماران و طراحی معماری دوره رنسانس، به مقالات زیر مراجعه کنید:

کلیسای جامع فلورانس، برونلسکی و رنسانس (1420-36)
دوناتو برامانته (1444-1514) بنیانگذار سبک رنسانس عالی.
ویگنولا (1507-73) طراح کلیسای عیسی (یسوعیان) در رم.
آندریا پالادیو (1508-80) طراح کلیسای سن جورجیو ماگیوره.
معماری رنسانس ونیزی (1400-1600)
ویتروویوس (حدود 78 تا 10 قبل از میلاد) نویسنده تأثیرگذار درباره معماری

منبع: http://www.visual-arts-cork.com/architecture/piazza-della-signoria.htm
لینک تصاویر:
https://www.freepik.com/premium-photo/florence-italy-june-24-2018-panoramic-view-palazzo-vecchio-old-palace-is-town-hall-florence-people-walk-piazza-della-signoria-summer-day_18432440.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Perseus_with_the_Head_of_Medusa
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Neptune_in_Florence_Piazza.jpg