زمین لرزه ازگله – سرپل ذهاب توجه جامعه مهندسی ساختمان کشور را به موضوع اجزای غیرسازه ای و دیوارهای جداکننده و پیرامونی ساختمان ها معطوف نمود.
حاصل این توجه “پیوست ششم آئین نامه 2800” می باشد که تحت عنوان طراحی لرزه ای و اجرای اجزای غیر سازه ای معماری تهیه و در اختیار جامعه مهندسی ساختمان قرار می گیرد.
این پیوست شامل دو بخش است:
بخش اول عمدتاً بر روی دیوارهایی متمرکز است که با پیش بینی درز انقطاع، جدا از سازه اجرا می شوند، برای سازه مزاحمتی ایجاد نمی کنند و در سختی آن دخالتی ندارند.
بخش دوم برای ساختمان های تا چهار طبقه بوده و به دیوارهایی اختصاص دارد که به سازه چسبانده می شود و در سختی آن مشارکت می کند. این دیوارها نقش میانقابی را برعهده دارند.
انواع اجزای غیرسازه‌ای معماری
- دیوار خارجی ← صفحه 2
- تیغه و دیوار داخلی ← صفحه 5
- جان پناه ← صفحه 47
- راه پله ← صفحه 51
- سقف کاذب ← صفحه 43
- نما ← صفحه 35
- سایر موارد
دیوارهاي خارجی
حداکثر طول آزاد دیوار خارجی در پلان، 4 متر و حداکثر ارتفاع آزاد آن، 3.5 متر در نظر گرفته شود.
در دیوارهاي با طول بیشتر از 4 متر باید از عضو قائم با مقطع فولادي یا بتنی به عنوان تکیه گاه جهت مهار خارج از صفحه دیوار (وادار) و در دیوارهاي با ارتفاع بیش از 3.5 متر باید با استفاده از عضو افقی با مقطع فولادي یا بتنی (تیرك) ارتفاع آزاد را کاهش داد.
در دیوارهاي پانلی کارخانه اي ارتفاع دیوار می تواند تا حدي که براي برش و خمش عمود بر صفحه طراحی شده، در نظر گرفته شود.
عرض درزهای انقطاع (فاصله جداسازی)
فاصله جداسازي دیوار از ستون ها: 0.01 ارتفاع کف تا کف طبقه
فاصله جداسازي از سقف: بیشترین دو مقدار 2.5 سانتی متر و حداکثر خیز دراز مدت تیر
اتصال دیوار به زیر سقف
اتصال دیوار به زیر سقف باید به صورت اتصال لغزشی بدون اتصال مستقیم دیوار به سقف و با استفاده از مهار خارج از صفحه دیوار با قطعاتی از قبیل نبشی یا ناودانی اجرا شود.
انتخاب نوع اتصال بستگی به وضعیت دیواري دارد که بین اعضاي قائم شامل ستون، دیوار و یا وادار مهار شده است.
در سازه هاي بتنی چنانچه بر اساس نوع سقف امکان پیش بینی اتصالات مناسب لغزشی در زمان ساخت عضو سازه اي براي بالاي دیوار نباشد، می توان این اتصال را با کاشت میل مهار پس از اجراي تیر انجام داد.
لبه بالایی دیوار را می توان با استفاده از دو نبشی و یا ناودانی که به طریق مناسب به سقف سازه متصل می شود مهار
نمود.
ناودانی و یا نبشی ها نباید به دیوار یا وادار پیچ، میخ و یا جوش شوند.
نبشی ها به ترتیب ابتدا در یک سمت اجرا و پس از دیوارچینی و قرارگیري بالاترین بلوك دیوار، نبشی دوم متصل می شود.
اجرای نعل درگاه و نصب پنجره
براي بازشوهاي بزرگتر از 2.5 متر، نیاز به اجراي وادار و نعل درگاه در کنار بازشو می باشد.
در بازشوهاي کوچکتر از این اندازه، در صورتی که از چهارچوب فلزي مناسب که پاسخگوي بارهاي وارده باشد استفاده شود و المان هاي مسلح کننده دیوار به قاب متصل شوند (می توانند جوش داده شوند)، احتیاجی به تعبیه وادار در کنار بازشو نمی باشد.
سقف کاذب
سقف هاي کاذب از لحاظ نحوه اتصال به سقف به چهار گروه کلی تقسیم می شوند:
دسته الف: پوشش سقف هاي بتنی یا فلزي با مصالحی که توسط اتصالات مکانیکی و یا چسب به آنها متصل می شوند؛
دسته ب: صفحات آویخته از قبیل گچی، فلزي یا چوبی (با فاصله کمتر از 60 سانتی متر از سقف) که توسط اعضایی به نگهدارنده هاي چوبی یا فلزي متصل می شوند؛
دسته پ: صفحات آویخته از قبیل گچی، فلزي یا چوبی (با فاصله بیشتر از 60 سانتی متر از سقف) و همچنین سقف هاي کاذب تشکیل شده از توري هاي فلزي به همراه روکش گچی (رابیتس)؛
دسته ت: سقف هاي کاذب یکپارچه داراي سازه مستقل نگهدارنده (T-bars) به همراه تجهیزات روشنایی و مکانیکی.
نکته: ارائه جزئیات لرزه اي براي سقف هاي کاذب با مساحت کمتر از 13 مترمربع که توسط دیوارها به صورت جانبی در سازه مهار شده اند لازم نیست.
میانقاب
میانقاب به دیواري اطلاق می شود که به طور کامل دهانه اي از یک قاب فولادي یا بتنی را پوشانده و توسط تیرها و ستون ها احاطه شده است.
حداکثر تعداد طبقات ساختمانی که در آن می توان بر اساس ضوابط این پیوست از میانقاب براي تامین مقاومت جانبی استفاده نمود، چهار طبقه است.
حداکثر ارتفاع دیوار برای بروز عملکرد میانقابی، 4 متر و حداکثر طول دیوار، 6 متر است.
چند صفحه مهم پیوست ششم آیین نامه 2800
- صفحه 4 و 5، دیوارهای پانلی/ دیوارهای بلوکی
- صفحه 12، اتصال وادار به قاب سازه ای
- صفحه 57، میانقاب
- صفحه 62، شرایط دیوار برای بروز عملکرد میانقابی
بعضی از کلمات کلیدی پیوست ششم آیین نامه 2800
- میانقاب
- مهار لرزه‌ای
- وادار
- تیرک
- دیوار کوتاه
- ستون کوتاه
- میلگرد بستر
- اتصال کشویی
- اتصال تلسکوپی
- اتصال لوبیایی
