کیفیت هوا در طراحی ساختمان سبز

کیفیت هوای داخلی

در مقایسه با سایر پارامترهای آسایش، این یک پارامتری است که در مورد آن بیشترین عدم اطمینان وجود دارد. مشروط بر اینکه هوای بیرون از کیفیت قابل قبولی برخوردار باشد، مشکلات رایج گرفتگی و بو را معمولاً می‌توان با اطمینان ازمیزان مناسب تغییر هوا، توزیع کارآمد هوا و کنترل منابع آلودگی داخلی، حل کرد. درجایی که هوای تمیز بیرون در دسترس نیست، یا استفاده خاص از ساختمان، نیازهای سنگینی را برای سیستم تهویه ایجاد می کند، ممکن است اقدامات دیگری انجام شود. (به سلامت، کیفیت هوای داخلی مراجعه کنید).

تهویه کافی را فراهم کنید

اهمیت تهویه کافی در حفظ کیفیت خوب هوای داخل ساختمان به طور گسترده‌تری به رسمیت شناخته می‌شود، به ویژه به دلیل تمایل به سطوح پایین‌تر تهویه در نتیجه تغییر سبک‌ها و تکنیک‌های ساخت‌وساز و( یا )اقدام عمدی برای کاهش تلفات گرما.

-میزان تهویه باید با استانداردهای کیفیت هوا و بهداشتی مطابقت داشته باشد
توصیه؛ میانگین 8 لیتر در ثانیه برای هر نفر (دفاتر).

-فیلتر هوا به تنهایی ممکن است سطح قابل قبولی از تبادل هوا را فراهم کند. با این حال، همه ساختمان‌ها باید دارای تهویه کنترل‌شده اضافی باشند، که به گونه‌ای طراحی شده باشد که برای استفاده مؤثر و آسان باشد.

-قسمت قابل باز شدن پنجره ها باید نزدیک به سقف باشد تا به هوای گرم در قسمت بالایی اتاق اجازه ی خروج دهد.

-پنجره ها باید از ویژگی‌های «تهویه قطره‌ای» قابل کنترل مانند بست‌های محفظه ای دو حالته استفاده کند.

-پنجره ها باید اجازه تهویه آسان و قابل کنترل را بدهند.

-ورودی‌ها و خروجی‌های هوا به سیستم‌های مکانیکی باید برای جلوگیری از ایجاد مزاحمت صوتی برای املاک همسایه (بطور صحیح) جانمایی شوند.

-اگر تهویه مطبوع اجتناب ناپذیر است، باید طوری طراحی شود که نظافت و نگهداری منظم را تسهیل کند.

کیفیت هوای داخل

بیش از بسیاری از مسائل زیست محیطی، آلودگی هوای داخل خانه تأثیر مستقیمی بر سلامت و به طور ضمنی بر سودمندی دارد. اثرات سلامت ناشی از آلودگی هوای داخل ساختمان شامل آلرژی و آسم، بیماری های عفونی، سرطان و سایر آسیب های ژنتیکی است. اثرات گسترده، مزمن و سطح پایین در ساختمان های خاص به عنوان “سندرم ساختمان بیمار” (SBS) نامیده می شود.

کیفیت هوای داخل خانه با کیفیت هوای خارج ساختمان تعیین می شود؛ انتشار آلاینده های داخل ساختمان و میزان تهویه و همچنین بازدهی فیلتراسیون و استاندارد نگهداری سیستم های مکانیکی و غیره.
اکثر مردم تقریباً 90٪ از زندگی خود را در داخل ساختمان ها می گذرانند و تأثیر قرار گرفتن مداوم در معرض انتشارات سطح پایین از طیف گسترده ای از موادی که معمولاً در ساختمان های امروزی یافت می شوند ناشناخته است.

بسیاری از این آلاینده ها از خود ساختمان منشا می گیرند.
با افزایش استفاده از حلال‌های آلی، روکش‌های داخلی که ترکیبات آلی فرار (VOCs) ساطع می‌کنند، عوامل تمیزکننده و لوازم اداری، آلودگی هوای داخل ساختمان به یک نگرانی جدی تبدیل شده است.
هوابندی بیشتر ساختمان ها برای صرفه جویی در انرژی، نباید بر کیفیت هوای داخل خانه تأثیر بگذارد.
بدین طریق، نفوذ کمتر و تهویه اتفاقی وجود خواهد داشت
با این حال، تهویه کنترل شده باید هوای تازه تمیز کافی را فراهم کند.
میزان تهویه ضعیف شرایط ناسالم ایجاد می کند و همراه با افزایش منابع آلاینده داخلی ممکن است مشکلات واقعی ایجاد کند. به گفته بیکر، پدیده سندرم ساختمان بیمار تقریباً منحصراً در ساختمان های دارای تهویه مکانیکی مشاهده می شود (بیکر، 1995). با این حال، آنچه مسلم است این است که در فضاهای با تهویه ضعیف، هاگ‌های کپک و کنه‌های گرد و غبار خانگی رشد می‌کنند و ترکیبات آلی فرار (VOCs) ، به غلظت‌های بالاتری می‌رسند. همچنین به خوبی ثابت شده است که در جایی که سیستم‌های مکانیکی نصب می‌شوند، محیط داخلی سالم تنها در صورتی به دست می‌آید که سیستم‌ها به درستی نصب شده باشند، به طور کامل راه‌اندازی شوند و به درستی نگهداری شوند.

این عوامل نیاز به مراقبت در مشخصات مواد و در طراحی سیستم های تهویه را افزایش می دهد.
سه رویکرد اصلی برای کنترل آلاینده‌های هوای داخلی استفاده می‌شود:

حذف منبع آلودگی از ساختمان؛
کنترل انتشار آلاینده ها در منبع؛
دفع آلاینده ها از ساختمان از طریق اقدامات تهویه.

مواد تشکیل دهنده

تعدادی از مواد شیمیایی و مواد سمی در مصالح ساختمانی رایج، تکمیل و کالاهای مصرفی استفاده می شود. برخی از این محصولات هوای داخل خانه یا منابع آب را آلوده می کنند. برخی دیگر در اثر تماس یا بلع باعث آسیب می شوند.
اینها می تواند بر کارگرانی که آنها را می سازند یا در یک ساختمان جدید نصب می کنند، کاربران ساختمان و/یا کارگرانی که در پایان عمر مفید، ساختمان را تخریب یا بازسازی می کنند تأثیر بگذارد.
سرب و پنبه‌ی نسوزخطرات سلامتی ثابت شده ای هستند. برخی از مواد مصنوعی مانند پلی وینیل کلراید (PVC) نیز می توانند منجر به انتشارات خطرناک در هنگام استفاده شوند.
رنگ ها، مواد نگهدارنده و چسب ها منابع رایج انتشار سمی هستند. برای اطلاعات در مورد تأثیر دسته های مختلف مواد بر سلامت و محیط زیست (رجوع شود به عنصر؛ مواد).