معماری معابد هندو
در زمانیکه آئین بودا در اوج اقتدار بود، آئین هندو به تدریج قدرت لازم را برای شکستن آئین بودا فراهم آورد. هندوان بهترین دستاورد هنری خویش را در جزیره الفنتا در سده ششم میلادی به دست آوردند.
آثار این جزیره به شکلی ایجاد شده است که، درون قلّه ای را خاکبرداری کرده و یک تالار ستون دار عظیم به وسعت 300 متر مربع می ساختند. مردم از میان ردیف ستون ای سنگین به درون آن خیره میشوند، تا آنکه بعد از مأنوس شدن با تاریکی، شکلهای غول آسا شبیه سازی شده را میدیدند.
از آثار معماری هندو در جنوب هندوستان میتوان به گروه بی نظیری از 5 معبد کوچک و مستقر در راتهاها اشاره کرد، که احتمالا به عنوان مدلهای معماری، از برخی تکّه سنگهای عظیمی که در آن منطقه پراکنده است، ساخته شده اند. از دیگر معابد هندوها،
معبد موکت شوار در حدود 950 میلادی است، اثری درخور تامل و نگاه است.
معبد ویشنو در دئوگری temple VISNU
معماران نوآور هندو، به ساختن نخستین نیایشگاه سنگی پرداختند،از مهمترین آنها معبد ویشنو در دئوگیری است؛ این معبد در اوایل
سده ششم میلادی در شمال هند ساخته شد.معبد هندو تالاری برای نیایش دسته جمعی نیست، بلکه اقامتگاه خداست.یگانه شرطی
که برای ساخت این معابد الزامی است، ساختن اتاقکی برای تمثال یا نماد مورد پرستش است، این مکان مقدس اتاقک شکم نامیده
میشود.
بنا بر اعتقاد هندوها، برای آنکه معبد بتواند از خدا محافظت کند باید دیوار جسیم و سقف ها سنگین ساخته شوند. از نظر نقشه معماری معابد هندوها یک ماندالا، یا نمودار جادویی کیهان است، و ابعادش بر اساس واحدها یا پیرایه هایی تعیین میگردند که اشارت و رموز جادویی دارند.لازم به ذکر است که در معابد نخستین هندو مانند ویشنو در دئوگیری، تزئینات ممنوع بوده است و پیکر ساختمان به مثابه یک مکعب ساده است.
