معرفی کلیسای نوتردام
کلیسای نوتردام – به همراه برج ایفل – که یکی از بزرگترین نمونه های معماری گوتیک فرانسوی محسوب می شود ، یکی از مشهورترین بناهای دیدنی پاریس است. این کلیسای جامع واقع در ایل دلا سیت ، جزیره ای در رودخانه سن ، توسط موریس دو سولی مدت کوتاهی پس از اسقف شدن در سال 1160 در پاریس ، ساخته شد. کلیسای جامع به دلیل طبیعت گرایی مجسمه سازی گوتیک و هنر فوق العاده شیشه رنگ آمیزی آن مشهور است ، که نشان دهنده پیشرفت های انجام شده در دوران گذشته معماری رومانسک و مجسمه سازی رومانسک (c. 1000-1200) است. در مرحله رادیکال انقلاب فرانسه (دهه 1790) به کلیسای جامع خسارت قابل توجهی وارد کرد ، که در اواسط دهه 1840 با برنامه وسیع بازسازی ، تحت نظارت متخصص بازسازی یوجین ویولت لو دوک ، بازسازی شد. در سال 1991 ، کلیسای جامع نوتردام به فهرست میراث جهانی یونسکو از سایتهای مهم فرهنگی اضافه شد. برای دو نمونه مهم دیگر از طراحی گوتیک ، به کلیسای جامع شارتر (1194-1250) و کلیسای جامع کلن (1280-1880) مراجعه کنید.
تاریخچه کلیسای جامع نوتردام
ساخت و ساز در سال 1163 پس از آن صورت گرفت که پاپ اسکندر سوم سنگ بنای کلیسای جامع جدید را گذاشت. در زمان مرگ اسقف موریس دی سولی در 1196 ، آپسید ، گروه کر و محراب جدید جدید همه به پایان رسید ، در حالی که خود شبستان در حال اتمام بود. در سال 1200 ، کار روی نمای غربی ، از جمله پنجره رز غربی و برج ها آغاز شد ، که همه آنها در حدود 1250 به همراه پنجره جدید رز شمالی تکمیل شد. همچنین در طول دهه 1250 ، گذرگاهها به سبک جدیدترین معماری گوتیک رایون توسط معماران Jean de Chelles و Pierre de Montreuil بازسازی شدند و پنجره های مناظر بزرگتر شد. آخرین عناصر باقی مانده به تدریج طی قرن بعد تکمیل شد.
معماری کلیسای نوتردام
طول کلیسای جامع تقریباً 128 متر (420 فوت) و عرض آن 12 متر (39 فوت) در شبستان است. پلان صلیبی آن ، شبستان مرتفع ، ترانسپت و برج از معماری رومانسک قرن یازدهم وام گرفته شده است ، اما طاق های نوک تیز و طاق دنده ای آن کاملاً گوتیک بوده است. در واقع ، این یکی از اولین کلیساهای جامع گوتیک بود که دارای تکیه های قوسی به نام “پشت بند معلق” بود. اینها در معماری اولیه ساختمان گنجانده نشده اند ، اما هنگامی که شکستگی های تنش در دیوارهای نازک فوقانی ظاهر می شوند ، تحت شکاف سنگینی در طاق ظاهر می شوند. علاوه بر پشت بند معلق ، بیش از دوازده پایه نگهدارنده برای حمایت از دیوارهای بیرونی و مقابله با فشار جانبی طاق شبستان ساخته شده است. نوتردام همچنین به خاطر مجسمه های بیرونی و غارهای معروفش که در بیرون قرار گرفته اند و به عنوان ستون های اضافی و لوله های زهکشی عمل می کنند ، مشهور است. همانطور که طراحان ساختمان گوتیک امیدوار بودند ، تقویت اضافی که توسط پشتی ها ، اسکله ها و سایر تکیه گاه های سنگی ارائه شده بود ، باعث شد که دیوارهای اصلی کلیسای جامع غیر سازه ای شوند ، بنابراین مساحت دیوار بیشتری برای شیشه های رنگ آمیزی در نظر گرفته شد تا الهام بخش نمازگزاران باشد. فضای داخلی کلیسای جامع را روشن کند در واقع ، کلیسای جامع نوتردام نمادی از سهم اصلی هنر گوتیک در معماری مسیحی است. کلیساها بالاتر رفتند و بیشتر ترسناک بودند ، در حالی که پنجره های شیشه ای رنگی آنها نور بیشتری را وارد می کرد و هنرهای انجیلی بیشتری را برای جماعت فراهم می کرد. بنابراین پنجره های شفاف شبستان اصلی نوتردام در قرن سیزدهم بزرگ شد و فضای داخلی را با نور پر کرد ، به دلیل پیشرفت هایی که در پشتیبانی ساختاری به دست آمد.
نمای سرسخت نوتردام با انبوهی از مجسمه های سنگی تزئین شده است ، به ویژه در اطراف درگاه مرکزی ، که مجسمه هایی از آخرین قضاوت را به تصویر کشیده است. طراحی نما عمودی برج های دوقلو (69 متر ارتفاع) را با نوار افقی گالری های تزئین شده متعادل می کند. این یک ارتفاع ساده اما قدرتمند غربی ایجاد می کند ، که بر میدان جلو تسلط دارد.
پرتال های عرضی کلیسای جامع نیز با مجسمه های برجسته معماری تزئین شده اند. درب جنوبی دارای صحنه هایی از زندگی سنت استفان به همراه سایر مقدسین محلی است ، در حالی که تزئینات اطراف درب شمالی نوزادان مسیح و داستان تئوفیلوس را نشان می دهد.
سازندگان کلیسا گوتیک
با استفاده از نقاشی ها و الگوهای ابتدایی ، استادکاران سنگ تراشی ساخت و ساز کلیساهای جامع بزرگ قرون وسطایی اروپا را با دقت انجام دادند. شیوه های محاسبه شهودی ، عمدتا بر اساس نسبتهای ساده ریاضی و سابقه ساختاری ، به دقت محافظت می شد و بین نسل های متوالی سنگ تراش ها منتقل می شد. شرایط خاص سایت و تقاضای سیری ناپذیر مقامات کلیسا برای ساختمانهای بلندتر و سبک تر ، انگیزه ای برای توسعه مستمر ایجاد کرد.
