معماری رومانسک

• معماری رومانسک چیست ؟
• ویژگی های اصلی رومانسک اولیه
• ویژگی های رومانسک متعالی

معماری رومانسک چیست

در هنر قرون وسطی ، اصطلاح “معماری رومانسک” سبک اروپایی طراحی ساختمان را توصیف می کند که در اواخر دوران قرون وسطی (800-1200) رونق گرفت که به طور سنتی به سه دوره تقسیم می شود:

(1) دوران پیش از روم: معماری کارولنژی و اتونی (حدود 800-1000).

(2) رومانسک اولیه (قرن 11).

(3) رومانسک متعالی(.1070-1170).

مهمترین نوع هنر مذهبی که در قرون وسطی تولید شد ، طراحی رومانسک بود که عمدتا تحت تأثیر معماری کلاسیک رومی ، و همچنین عناصر هنر بیزانس و هنر اسلامی بود. این مقیاس با حجم عظیمی جدید ، بیانگر پایداری روزافزون عصر و ظهور مجدد فرهنگ اروپایی پس از چهار قرن از دوران تاریکی بود. با وجود کاهش تنش ، مقدار مشخصی از عدم قطعیت در طول دوره 800-950 باقی ماند ، به همین دلیل است که طرح های رومانسک اغلب به عنوان سازه های دفاعی دو برابر می شوند.

شکست نهایی غارتگران بربر توسط امپراتور اوتو اول در سال 955 ، اعتماد بیشتری به کلیسای رومی و دستورات صومعه ای آن بخشید ، که برنامه ساخت وسیع آنها منجر به ایجاد سه ساختار مجزا از معماری رومانسک شد: کلیسای جامع ، صومعه و قلعه به کلیساهای جامع ، که از ساختمان کلیسای اولیه مسیحی تکامل یافته اند ، دائماً در سرتاسر رومانسک بازسازی و بزرگ می شوند و در محیط شهری شکوفا می شوند. صومعه ها برای اولین بار در قرن 5 از بیزانس وارد اروپا شدند و در عصر شارلمانی به عنوان مراکز مدیریت روستایی شکوفا شدند. از آغاز محقرانه ، تعدادی از صومعه ها به مجتمع های مجلل تبدیل شدند. این قلعه بعداً در پاسخ به بی ثباتی سیاسی قرن های 10 و 11 توسعه یافت و به یکی از ویژگی های اصلی رومانسک متعالی ، به ویژه در بریتانیا تبدیل شد.

ویژگی های اصلی معماری رومانسک اولیه چیست؟

ساختار اصلی نمادین رومانسک کلیسا بود. از آنجایی که کلیساها برای خدمت به شرایط خاص مراسم مذهبی ساخته شده اند ، با تغییر نیازها ، ساختار آنها نیز تغییر کرد. رابطه بین فرم معماری و معنای آن در چیدمان مناطق داخلی کلیساها منعکس شد که این رابطه مکمل بین توده ساختمان و جرم جوی آن است. معماران رومانسک از طاق های گرد ، توده های دیوار و طاق های رومی دوباره استفاده کردند ، اما تغییراتی را نیز ایجاد کردند. در واقع ، در حالی که با یک طرح کف صلیبی مشخص بود ، رومانسک اولیه شاهد غلبه بر مدلهای بیزانسی و کنار گذاشتن زبان رسمی دوران باستان کلاسیک بود. ستون با ستون جایگزین شد. فضاهایی که قبلاً خالی مانده بود با دیوارهای ضخیم پر شده بود و توده های جمع و جوری تشکیل می داد (مقایسه طرح های سبک گوتیک). و ارتفاع دیوارها به سه یا حتی چهار سطح (باز ، گالری ، تری فریوم و کلیستری) تقسیم شد. عمده تغییرات ساختاری ، نتیجه پیشرفت تکنیک های ساخت و ساز ، توانایی پیشرونده در پوشش کلیساها با سقف های طاقدار بود. نیاز به بزرگ کردن گروه کر و تغییر ترتیب پیشوایی – به زائران اجازه می دهد آثار گذشته و سایر گنجینه های کلیسایی ارزشمند را ثبت کنند – منجر به تغییرات انقلابی در انتهای شرقی کلیساها شد. پذیرش گروه کر ، در ترکیب با ترانسپت و برج عبور ، منجر به انواع مفصل بندی فضایی شد. دستیابی به جلوه های بصری ، پرسپکتیو و کیاروسکورو در فضای داخلی منجر به ایجاد یک ساختار مفصل در نمای بیرونی شد ، با ترکیب های مختلف حجم های تزئین شده با عناصر سبک از دوران قدیم ، مانند نوارهای پیلستر ، طاق های آویزان و طاقهای کور.

صومعه کلونی (آغاز قرن دهم) ، به لطف نوآوری ترکیبی ترانسپت دوم برای افزایش ظرفیت کلیسا ، عظیم ترین طرح از قرون وسطی است. با یک شبستان و راهروهای دوتایی و یک گروه کر سرپایی با کلیساهای کوچک تابشی ، یک نرتکس بزرگ و هفت برج ، این بنای عظیم است که مشارکت راهبان بزرگ ، به ویژه پیتر مقدس ، احتمالاً در برنامه ریزی و اجرای آن تعیین کننده بوده است.که با توجه به دستور Cluniac در سال 909 توسط ویلیام دوک آکیتن تأسیس شد و به دلیل بیان هنری خود مشهور شد و در زمینه نوآوری های فنی در طراحی معماری به روز بود. این دستور مراسم را به عنوان نقطه اصلی زندگی رهبانیت می دید و آن را با شکوهی شگفت انگیز جشن گرفت و از فضاهای بزرگتر برای آواز سرود و محراب های متعدد برای توده های خصوصی استفاده کرد.

ویژگی های سبک رومانسک متعالی

رومانسک در اواخر دهه 1060 به تعالی رسیده بود. پذیرش کم و بیش پوشش طاق ، نمادی از پیشرفت در تکنیک های ساخت و ساز و همچنین انتخاب سبک بود ، و آزمایش هایی در جنبه های سازنده و رسمی خاصی از کلیساها ، مانند سیستم های بیان دیوارها ، در حال انجام بود. که هنوز در فرورفتگی هایی با ارتفاع در چندین سطح تقسیم شده اند. این مفصل دیگر منحصراً به شبستان اطلاق نمی شد ، بلکه به تمام کلیسا ، دیوارهای ترانسه ها ، پیشبد ، آپسیدها ، حتی نمای بیرونی گسترش یافته بود.

تغییرات در معماری کلیسا به اهداف دقیق تصویری مربوط می شد: استقبال ، سرپناه و در آغوش گرفتن وفاداران در محیطی باشکوه و با وقار ، که در امتداد خطوط چشم انداز طراحی شده اند تا حس عمق را ایجاد کنند ، و همه آنها به انتهای سرپایی منتهی می شود. فضای داخلی کلیسا یک ماده پیچیده و متراکم بود که با تضادهای قوی کایاروسکورو مشخص می شد که خطوط پلاستیکی ستون ها را تقویت می کرد و حس چگالی لایه ای جو و عمق فضایی را افزایش می داد. از نظر ساختاری ، این امر با تصویب سیستم فرورفتگی ها که به عنوان واحدهای فضایی در نظر گرفته شده اند امکان پذیر شد. آنها دیگر تقسیماتی نبودند که با طاق های عرضی از یک فضای واحد مشخص شده بودند ، بلکه اجسام فضایی بودند که یکی به دیگری اضافه می شدند .دیوار نیز متحول شد و به عنوان یک توده پلاستیکی ساخته شده است که می توان آن را جدا کرد و فضا از طریق دهانه هایی در سطح آن وارد آن شد و گاهی اوقات گالری های داخلی ایجاد می کند که مردم می توانند در آن حرکت کنند. در آن زمان ، اسکله تقریباً همه جا جای ستون را گرفته بود. در ایتالیا ، تزئینات و مجسمه های دیواری بیشتر متداول شدند ، اما بدون خفه کردن عملکرد معماری دیوار. برخی از بیانات معماری رومانسک از محیط طبیعی آنها جدا ناپذیر به نظر می رسد.

نمونه های برجسته آن صومعه Mont-St-Michel ، است که بین زمین و آب معلق است ، کلیسای سنت فوی در Conques ، واقع در بالای صخره ای شیب دار در اوورن ، یا کلیسای جامع از ترانی ، ایتالیا ، مشرف به دریای آدریاتیک ، . کلیسای جامع سانتیاگو د کامپوستلا.