معمار ریچارد موریس هانت (Richard Morris Hunt) (1827-95)

ریچارد موریس هانت، یکی از برجسته ترین معماران عصر خود است که اغلب از او به دلیل کمک های شایانی که به حرفه معماری کرده و نیز به دلیل رفتار دولت مردانه اش به عنوان “سرکرده یا رئیس معماری آمریکا” یاد می کنند. آثار او شامل طیف وسیعی از سبک ها و گونه های ساختمانی متفاوت می شود. موریس هانت بیشتر با طراحی بناهای عمومی نظیر پایه مجسمه آزادی (1886) و نیز طراحی نما و سر سرای بزرگ ساختمان موزه متروپولیتن هنر شناخته می شود.

از دیگر آثار مشهور او میتوان به خانه های مجلل سبک هنرهای زیبا نظیر عمارت بزرگ ویلیام کی وندربیلت ( 1882) که به سبک شاتو (نوعی باز زنده سازی معماری بر اساس معماری رنسانس فرانسه است.) فرانسه ساخته شده بود، کلبه ایتالیایی 70 اتاقه معروف به بریکرز (1895)، خانه بیلت مور (1895) و ساختمان 225 اتاقه برای جورج دبلیو وندربیلت اشاره کرد. تا پیش از پایان قرن نوزدهم، هانت شناخته شده ترین و مجلل ترین معمار در آمریکا بود.

کمک او به هنر آمریکا همچنین شامل نقش مهم او در آموزش اولیه معماری و نیز بنیانگذاری انجمن هنر شهرداری به عنوان شاخه ای از جنبش شهر زیبا(طرفداران این فلسفه معتقد بودند که ایجاد ساختمان‌های مجلل و زیباسازی شده و به‌یادماندنی در شهرها، می‌تواند نظم هماهنگ اجتماعی ایجاد کند که باعث افزایش کیفیت زندگی بشود) می باشد. او همچنین در کنار ریچارد آپجان و دیگران، یکی از بنیانگذاران (دبیر اول و رئیس سوم) انستیتوی معماران آمریکا(AIA) بود که در آن جا به سخنگوی بسیار تاثیرگذاری بدل شد به گونه ای که احتمالاً بیش از هر کس دیگری برای پیشبرد این حرفه در حال توسعه در ایالات متحده تلاش کرده است.

تحصیلات و آموزش معماری

هانت در براتلبورو، ورمونت، با ارتباطات و نفوذ بسیار خوبی به عنوان پسر جاناتان هانت، یک وکیل موفق و نماینده کنگره ایالات متحده، متولد شد. او برادر نقاش بوستونی ویلیام موریس هانت و عکاس لیویت هانت بود. هانت بیشتر دوران کودکی اش را در اروپا گذراند. سپس در پی مرگ زودهنگام پدرش تا سال 1843 در مدرسه لاتین بوستون تحصیل کرد، تا اینکه در سال 1843 مجددا به اروپا بازگشت تا در رشته هنر و معماری تحصیل کند.

در سال 1846، او اولین آمریکایی بود که وارد مدرسه هنرهای زیبای پاریس شد – بهترین مدرسه معماری در جهان – جایی که در آتلیه هکتور مارتین لفوئل کار کرد. چندین سال بعد او در کنار لفوئل و لوئیس ویسکونتی بر روی طراحی ساختمان پاویون کتابخانه در موزه لوور کار کرد. (55-1854)

نیویورک: یکی از بنیانگذاران انستیتوی معماران آمریکا

هانت در سال 1855 در نیویورک ساکن شد. او آگاه، پرانرژی و با اعتماد به نفس بود و خود را وقف تلاش برای ارتقای استانداردهای طراحی ساختمان آمریکایی کرد. برای نیل به این هدف او اولین مدرسه معماری آمریکایی، ساختاری که منحصرا برای هنرمندان ساخته شده بود، را در ساختمان استودیوی خود واقع در خیابان دهم تأسیس کرد. این مدرسه معماری اگرچه تنها با چهار دانشجو افتتاح شد، اما موفقیت های بسیار بزرگی به دست آورد.

یکی از اولین شاگردان این مدرسه، معمار ویلیام رابرت ور(1915-1832)، که یکی از برجسته ترین نمایندگان معماری گوتیک دانشگاهی (گوتیک دانشگاهی یکی از زیر شاخه های سبک معماری نئوگوتیک است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در ساخت ساختمانهای کالج و دبیرستان در ایالات متحده و کانادا و تا حدی در اروپا محبوبیت داشت.) محسوب می شود، چنان تحت تاثیر آموزش های هانت قرار گرفت که بعدها برای اولین بار دو دوره ی دانشگاهی معماری تاسیس کرد:

اولی در موسسه فناوری ماساچوست (1866)، دومی در دانشگاه کلمبیا (1881). از جمله هنرمندان آمریکایی دیگر که در این مدرسه آموزش دیدند می توان به نقاش ویلیام مریت چیس (1916-1849) اشاره کرد. او جز اولین کسانی بود که در آکادمی هانت تحصیل کرد.

در سال 1857، هانت – همراه با ریچارد آپجان (78-1802) و دوازده نفر دیگر – مؤسسه معماران آمریکا (AIA) را برای کمک به تنظیم و ترویج این حرفه تأسیس کردند. آپجان – که خود از مدافعان مشتاق سبک معماری نئوگوتیک بود، به عنوان اولین رئیس این موسسه انتخاب شد. سال ها بعد توماس اوستیک والتر (1804-87) که اشکال و ارزش های یونانی را ترجیح می داد جانشین آپجان شد. هانت نیز پس از او به عنوان سومین رئیس موسسه معماران آمریکا برگزیده شد.

احترام به حرفه معماری

اولین خانه ای که هانت در نیویورک طراحی کرد(1857) متعلق به توماس پی راسیتر نقاش بود. راسیتر از پرداخت 5 درصد حق الزحمه معمار به هانت خودداری کرد. هانت از او شکایت کرد و در ادامه پرونده این دادگاه به یک سابقه قانونی مهم در کمک به ایجاد هزینه های ثابت برای خدمات حرفه ای معماری تبدیل شد. این اولین نمونه ی ملموس از اعتقاد هانت مبنی براین موضوع بود که معماران باید با مشاغل دیگر نظیر وکلاء و پزشکان برابری کنند. هانت در سال 1861 ازدواج کرد و پس از آن برای مدتی به فرانسه بازگشت به گونه ای که این سفر ، اولین اقامت طولانی مدت او به اروپا بود.

سبک معماری

هانت بسیار تحت تأثیر آموزش معماری پاریسی خود و همچنین سبک های طراحی اروپایی، به ویژه هنر رنسانس، قرار داشت. به همین دلیل می توان گفت او به نوعی مدافع اصطلاح “هنرهای زیبا” در امریکا شده بود. در طول دهه‌ های بعدی، علاوه بر طیف وسیعی از ساختمان‌ های تجاری عمومی و خصوصی که طراحی کرده بود، هانت سبک جدیدی را در معماری عمارت‌ های بزرگ میلیاردرهای عجیب و غریب آن دوران و برای خودنمایی هر چه بیشتر ساختمان هایشان ایجاد کرد.

او در اواخر دهه 1860 و 1870 کار خود را با طراحی ساختمان های مسکونی متعدد در نیوپورت، نیویورک، شیکاگو و بوستون شروع کرد. علاوه بر این، او در این سال ها مسئول طراحی موزه هنر فوگ در هاروارد و نیز ساختمان انجمن اسکرول و کی (1869) (یکی از قدیمی ترین و ثروتمند ترین انجمن های محرمانه در دانشگاه ییل که در سال 1842 تاسیس شده است) در دانشگاه ییل در نیوهاون بود. هانت در نیویورک ساختمان های بسیاری طراحی کره است.

از آن جمله می توان به بیمارستان بزرگ پرسبیتریان (1872)، کتابخانه لنوکس(1877)، دو مغازه نما آهنی (74-1872)،ساختمان تریبون (1876) که سال ها به عنوان بلندترین ساختمان تجاری شهر و نیز از اولین ساختمان های دارای آسانسور به شمار می رفت و نیز ساختمان استایوسنت ( 1870) که اولین اقامتگاه چند خانواده ای مهم در آمریکا محسوب می شود، اشاره کرد.

ساختمان مهم دیگری که توسط هانت در خیابان آمستردام منهتن ساخته شد، بیمارستان خیریه ای آجر قرمز (1883) می باشد که شامل پنجره‌های خوابگاهی بود و سقفی شبیه خانه داشت. او همچنین شعبه میدان جکسون کتابخانه گردش آزاد(FCL) نیویورک (1887) را طراحی کرد که یک ساختمان کوچک به سبک فلاندری (یک سبک هنری متعلق به فلاندر و نواحی اطرافش در قرن 15،16 و اوایل 17، که بیشتر به واسطه ی متریالیسم پر جنب و جوش و مهارت فنی بی نظیرش مشهور است. )بود.

پایه مجسمه آزادی

از آنجایی که هانت معتقد بود بین هنرهای زیبا و معماری ارتباط نزدیکی وجود دارد، اغلب با مجسمه سازان همکاری می کرد. این همکاری را می توان در مجسمه واشنگتن (1883) در نیویورک، و یادبود یورک تاون (1884) در ویرجینیا به وضوح مشاهده کرد. مهم ترین اثر مجسمه گونه ی او پایه و پایه ستون مجسمه آزادی در سال 1886 می باشد. خود مجسمه آزادی روشنگر جهان – توسط هنرمند فرانسوی فردریک آگوست بارتولدی (1904-1834) طراحی و توسط موریس کوچلین مهندسی شده است، هم چنین طراحی معماری داخلی آن توسط ویولت لدوک، معمار فرانسوی قرون وسطایی انجام شده است.

این مجسمه 151 فوتی (حدودا 46 متر) از جنس مس خالص بوده که روی یک سازه فولادی روکش شده است. پایه گرانیتی هانت با معماری نئوکلاسیک و شامل یک سری ستون های دوریک، برگرفته از معماری یونانی بود که به عمد به طور ساده ای طراحی شده بود تا زمانی که مجسمه بر روی پایه قرار می گیرد توجه مخاطب از خود مجسمه منحرف نشود. لازم به ذکر کل سازه در مجموع، ( مجسمه به همراه پایه) 305 فوت ( حدود 93 متر) ارتفاع دارد.

طراحی عمارت

از سال 1880، هانت عمارت ها و بناهای خصوصی بسیاری برای قشر پولدار جامعه در ان زمان طراحی کرد. از جمله این بناها می توان به چندین بنای ساخته شده برای خانواده وندربیلت نظیر کلیسای مارک در نیویورک، طراحی یک مقبره بزرگ در جزیره استاتن و عمارت قلعه مانند باشکوه ویلیام کی وندربیلت (1882) در نیویورک اشاره کرد. هانت در نیوپورت نیز بناهای بسیاری طراحی کرد.

از جمله این بناها می توان به خانه باسک (1891) که در یک سایت ساحلی صخره ای واقع شده بود، دادگاه اکر (1892) که دارای المان ها و عناصر گوتیک فرانسه و رنسانس اولیه بود، خانه مرمر (1892) بنایی با طراحی داخلی باشکوه و ساختار نئوکلاسیک، قلعه بلکورت (1894) به سبک التقاطی و نیز خانه بریکرها که یک کلبه به سبک جنوایی (سبکی رایج در نواحی شمال غربی ایتالیا) با 70 اتاق بود، اشاره کرد.

باشکوه ترین عمارت طراحی شده توسط هانت، خانه بیلتمور (1895)، یک قصر 225 اتاقه است که برای جورج دبلیو واندربیلت در اشویل کارولینای شمالی، در زمینی به مساحت 125000 هکتار طراحی شده بود.

نمایشگاه شیکاگو و موزه مت

هانت که ریاست هیئت معماران اکسپوی کلمبیا در سال 1893 را بر عهده داشت، ساختمان اداری آن را با گنبدی بزرگتر از ساختمان کنگره ایالات متحده در واشنگتن دی سی طراحی کرد. ویژگی برجسته این نمایشگاه در این بود که، این نمایشگاه به دلیل طراحی معماری اش برنده مدال طلای موسسه سلطنتی معماران بریتانیا شد. هانت علاوه بر دانشگاه های ییل و پرینستون در دانشگاه هاروارد و آکادمی نظامی ایالات متحده نیز سابقه تدریس داشت.

آخرین اثر طراحی شده توسط هانت، طراحی بال ورودی مجسمه گونه موزه متروپولیتن نیویورک بود که به تازگی به سنترال پارک منتقل شده بود. لازم به ذکر است که بال ورودی، طراحی نما و تالار بزرگ موزه را در بر می گرفت و اگرچه هانت در طراحی نما از سنگ مرمر استفاده کرده بود اما در نهایت یک نمای سنگ اهک جایگزین طراحی او شد.

*** برای جزئیات بیشتر طراحان اروپایی فعال در آغاز قرن، به معماران آرت نوو مراجعه کنید : ویکتور هورتا (1861-1947) و هکتور گویمارد (1941-1867)، طراح وینی، جوزف ماریا البریچ (1908-1867) و معمار صنعتی، پیتر بهرنس(1940-1868)

بنای یادبود هانت

پس از فوت هانت در سال 1895، انجمن هنر شهرداری به همراه سایر انجمن های هنری، بنای یادبود ریچارد موریس هانت که توسط مجسمه‌ساز، دانیل چستر فرنچ (1931-1850) و معمار، بروس پرایس طراحی شده بود را بنا نهادند. این یادبود در خیابان هفتاد نیویورک و در سنترال پارک و رو به روی مجموعه فریک قرار دارد. لازم به ذکر است که دانیل چستر فرنچ همان کسی است که در سال 1920 مجسمه آبراهام لینکن که در بنای یادبود او نصب شده است را ساخته است.

سایر معماران آمریکایی قرن 19

• سبک معماری احیای یونانی

توماس جفرسون  (1826-1743)

بنجامین لاتروب (1820-1764)

• نئوکلاسیک

ویلیام تورنتورن (1828-1759)

چارلز بولفینچ (1844-1763)

• نئوگوتیک

ریچارد آپچان (78-1802)

جیمز رنویک (95-1818)

• رومانسک

هنری هابسون ریچاردسون (86-1838)

• هنرهای زیبا

کاس گیلبرت (1934-1859)

• سبک رگانیک، خانه های فلاتی

فرانک لوید رایت (1959-1867)

• ساختمان های بلند مرتبه اولیه

ویلیام لی بارون جنی (1907-1832)

• ساختمان های قرن بیستمی

معماری قرن بیستم (2000-1900)

منابع

• ویژوال آرتز