پشت بند معلق در معماری

پشت بند معلق چیست؟

پشت بند معلق یک پشتوانه معماری است که بار سقف ها یا سقف های طاقدار را تحمل می کند ،در واقع تکیه گاه معلق است و طوری طراحی شده است که از حفظ یکپارچگی معماری ساختمان ها در آینده اطمینان حاصل شود. پشت بندهای معلق از زمان روم و یونان وجود داشته است ، اما تا زمان معماری گوتیک این ویژگی ها واقعاً برجسته نشده بودند.

هر نوع تکیه گاه وزن را از دیوارها به ستون محکمی منتقل می کند. از آنجا که دیوارها وزن ساختمان را تحمل نمی کنند ، می توان از آنها برای نگه داشتن مشبک و حتی پنجره ها استفاده کرد. آن پنجره ها و مشبک ها اگر زیر پایه های معلق نبودند زیر وزن سقف فرو می ریختند.

پشت بند معلق به لطف قوسی که ستون استاندارد را به سقف متصل می کند ، بسیار متفاوت از تکیه گاه معمولی است. در حالی که پشت بند معلق تکی در ابتدا متداول بود ، طولی نکشید که بسیاری از آنها کنار هم قرار گرفتند تا یک ساختار بسیار سنگین را تحمل کنند.

برخی از پشت بندهای معلق بسیار ساده هستند ، اما بسیاری از آنها با سنگ تراشی و حتی مجسمه ساخته شده اند. برخی از آنها حتی غرغره های عظیمی دارند ، که ممکن است وحشتناک به نظر برسند ، اما اهداف زیادی از جمله زهکشی را انجام می دهند.

در گذشته ، پشت بندهای معلق بر روی زمین ساخته می شد و سپس در جای خود قرار می گرفت. این بسیار خطرناک بود و همچنین یک فرآیند زمان بر بود.