عصر نوسنگی در آسیای غربی

اریحا ERIHA

یکی از اولین آثار مربوط به عصر نوسنگی در اریحا یا جریکو مشاهده شده است قسمتی که امروزه درحوالی رودخانه اردن قرار دارد. هنر نوسنگی درآثار این منطقه، به هزاره نهم قبل از میلاد بازمی گردد .اریحا یکی از اولین سرزمینهایی بود که کشاورزی ویکجانشینی به مفهوم جدید آنرا تجربه کرد. نخستین استحکامات شناخته شده سنگی در تاریخ بشر وهمچنین نخستین برج و بارو ساخته شده در اریحا دیده شده است. دیوار های این شهر ارتفاعی به طور میانگین بین 3 تا 9 متر داشتند.
در حدود 7000 سال پیش از میلاد ساکنان اولیه شهر را تخلیه کردند ولی ساکنان جدید در اوایل هزاره هفتم وارد شهر شدند . مهاجران خانه هایی با خشت های خام و پی های سنگی مدور می ساختند وکف ودیوارهای آنهارا استادانه گچ کاری ورنگ آمیزی میکردند .بسیاری از ساختمان های حفاری شده، ظاهراً به عنوان زیارتگاه مورد استفاده بودند.
برجسته ترین کار های اهالی اریحا ایجاد برجستگی های گچی روی جمجه های باقی ماندده است. هنرمندان اریحا سعی داشتند با استفاده از گچ صورت متوفی را روی جمجمه بازسازی کنند. جمجمه از دید ساکنین اریحا در نقش تله روح قبل از دفن از بدن جدا می شدند.

چتل هویوک CATAL HUYUK- آثار عصر نوسنگی

یکی از آثار مهم عصر نوسنگی شهر چتل هویوک است که به تمدن های حوزه آناتولی مربوط می شود .از لحاظ لغوی، چتل یا کتل به معنای چنگال و هویوک به معنای تپه می باشد. قدمت این منطقه به 7500 سال قبل از میلاد بر میگردد و احتمالا این دوران قبل از عصر برنز خاتمه یافته است. شاید چشمگیرتر از یافته های اریحا کشفیات اخیر در آناتولیا باشد .که فلات مزبور از لحاظ فرهنگی پیشرفته ترین منطقه آن زمان بوده است.
در کنار اریحا این مجموعه را نخستین تلاشهای بشری برای پی ریزی زندگی شهری دانسته اند. نظم موجود در شهر نشان می دهد که طبق نقشه ای نظری یا غیر تجربی ایجاد شده است (پژوهشگران و مورخان تاریخ این مورد را از روی نقاشی بدست آمده بر روی یکی از زیارت گاه ها متوجه شدند) . هیچ خیابان یا کوچه ای ندارد خانه ها به هم چسبیده و از پشت بام به هم راه دارند و این امر باعث می شود که ساختمان ها حائل یکدیگر بوده و استحکامی بیش از ساختمان های تک ایستاده پیدا کند. در برخی نقاط شهر فضای باز حیاط مانندی در میان انبوه متراکم ساختمان ها ایجاد می گردید که به عنوان محل جمع آوری زباله مورد استفاده قرار می گرفت. اندازه خانه ها متفاوت اما با نقشه ای یکسان بودند. دیوارها از خشت خام بوده و کلاف های چوبی نیز برای تقویت آنها استفاده می شده است. دیوارها و کف اتاق ها را گچ کاری و رنگ آمیزی می کردند.در داخل برخی از معابد چاتال هویوک شاخ هایی کار گذاشته بودند که در هنگام حفاری کشف گردید.