سری معماری آمریکایی
برای یک راهنمای کلی، نگاه کنید به: معماری آمریکایی (1600-تاکنون).
برای طراحی برج، نگاه کنید به: معماری آسمان خراش (1850 تا کنون).
زندگینامه
جیمز رنویک یکی از موفق‌ترین معماران آمریکایی در عصر خود بود. وی بیشتر به خاطر مشارکتش در احیای معماری گوتیک در قرن نوزدهم نیویورک، به عنوان نمونه کلیسای جامع کاتولیک سنت پاتریک (1858-79)، کلیسای اسقفی پروتستان گریس (1843)، و کالج شهر نیویورک شناخته می‌شود. رنویک تحت تأثیر معماری ویکتوریایی و همچنین سبک‌هایی دیگر از آن سرزمین بزرگ، چندین اشکال دیگر معماری قرون وسطایی را نیز مورد بررسی قرار داد: به عنوان مثال، مؤسسه اسمیتسونیان (“قلعه”) در واشنگتن دی سی دارای مشخصه¬های بارز هنر رمانسک است، در حالی که گالری اصلی کورکوران. همچنین واشنگتن دی سی (1859-1861) نمونه ای از سبک معماری امپراتوری دوم قرن نوزدهم بود که در زمان ناپلئون سوم در فرانسه توسعه یافت. او همچنین سقف اتاق زیرشیروانی (شیروانی چهار ترک) و طاق‌های گرد به سبک رومی را در طراحی چندین عمارت و دیگر اقامتگاه‌های خصوصی گنجاند. کمک‌های فراوان رنویک به عنوان یک هنرمند شهری با سبک و تحصیلات عالی، به هنر آمریکایی هنوز در سراسر شهر و ایالت نیویورک قابل مشاهده است. سبک او توسط تعدادی از شاگردانش مانند برترام گودهو و ویلیام همیلتون راسل ادامه یافت، که هر دو از مشاغل موفق خود لذت بردند.
سنین جوانی و تحصیلات
جیمز رنویک زود به شهرت رسید: او تنها 24 سال داشت که حق¬العمل پروژه کلیسای گریس نیویورک (1843-1616) را برنده شد، رویدادی امروزه معادل معمار یک آسمان‌خراش بزرگ شرکتی بودن به حساب می¬آید. در طول 50 سال بعد، او کلیساهای برجسته، از جمله کلیسای جامع سنت پاتریک (1858-79، مناره های 1885-1888)، موزه ها، مدارس، تئاترها، هتل ها، ساختمان های تجاری و خانه های شهری و روستایی را در سراسر ایالات متحده طراحی کرد.
رنویک استعداد، جاه طلبی و مانند بسیاری از همکارانش از مزایای اجتماعی و آموزشی برخوردار بود. رنویک در طبقه با نفوذ آمریکا متولد شد. پدرش جیمز رنویک، مهندس، معمار و استاد فلسفه در کالج کلمبیا (دانشگاه کلمبیا کنونی) بود و مادرش مارگارت بروورت از یک خانواده ثروتمند نیویورکی بود. رنویک مدرک کارشناسی ارشد گرفت. در رشته مهندسی از کالج کلمبیا. (مجموعه ای از طراحی های معماری توسط رنویک در کتابخانه معماری و هنرهای زیبای اوری در دانشگاه کلمبیا وجود دارد.) او همچنین آموزش های تکمیلی را از پدرش دریافت کرد که به او معماری آموخت و او را تشویق کرد که معمار شود. پس از کلمبیا، او به عنوان مهندس سازه در راه آهن ایری، و بعداً دستیار مهندس در آبراهه کروتون، نیویورک خدمت کرد. در سال 1847 رنویک، انجمن کالج برادرانه مخفی دلتا پسی را تأسیس کرد که بعداً طراحی معماری را برای قسمت خانه آن (سنت آنتونی هال) ارائه کرد. در سال 1851 با آنا لوید آسپینوال که از یکی از ثروتمندترین خانواده های آمریکا بود ازدواج کرد. درآمد خصوصی و حرفه ای قابل توجهی برای یک سبک زندگی زیبا برای او فراهم شد. با این وجود، رنویک خود را وقف تمرین خود و آموزش شاگردانی مانند برترام گودهو کرد.
کلیسای گریس
رنویک از همان ابتدا دانش و اعتماد به نفس لازم برای مبتکر بودن را داشت. دو ساختمان کلیسای گریس و کلیسای ترینیتی (1839-46، طراحی شده توسط ریچارد آپجان)، که هر دو در یک سال تکمیل شدند، اولین اقتباس‌های معتبر آمریکایی از سبک گوتیک قرون وسطی بودند، اما طرح مرمر سفید فاخر رنویک بیشتر ترکیب اصیل فرانسوی بود همچون نقوش مرسوم انگلیسی و طراحی جدید صلیبی شکل. (او متاثر از معمار قرون وسطایی فرانسوی ویولت لودوک بود.) دیگر طرح های اولیه احیای گوتیک توسط رنویک شامل طرح های کلیسای کالواری، نیویورک (1848)، ساختمان آکادمی آزاد (کالج شهر نیویورک) (1849) بود که یکی از اولین ساختمان های کالج احیای گوتیک در آمریکا بود و کلیسای کوچک قبرستان اوک هیل، واشنگتن دی سی (1850).
کلیسای جامع سنت پاتریک
رنویک از نظر طراحی ساختاری نیز یک رهبر بود. کلیسای جامع سنت پاتریک (1858-1879) با یک برج سنگی بر روی گذرگاه طراحی شده بود که توسط اولین طاق سنگی غول پیکری که تا آن زمان در ایالات متحده ساخته شده بود، پشتیبانی می شد. یک طاق گچی به دلیل هزینه های نصب جایگزین شد، اما تنها پس از تکمیل پشت¬بندهای معلق ضروری (که دیگر ضرورتی نداشتند). این ساختمان که در گوشه خیابان پنجم و خیابان 51 واقع شده است، یکی از بزرگترین کلیساهای آمریکا است و تفسیر رنویک از سبک تزئینات گوتیک را نشان می دهد. این بنا سه سال پس از بازدید رنویک از فرانسه برای مطالعه معماری قرون وسطایی، از کلیسای جامع در ریمز و همچنین کلیسای کلن و کلیسای وست مینستر الهام گرفته شد و به دلیل تناسبات و سبک مورد تحسین قرار گرفت.
برای اطلاعات بیشتر در مورد احیای گوتیک قرن نوزدهم، نگاه کنید به: معماری گوتیک انگلیسی.
سبک های اروپایی معماری
رنویک به دلیل شایستگی سبک¬گرایانه و فنی¬ خود به سرعت به شهرت رسید. طرح رمانسک او برای “قلعه” اسمیتسونیان (1847-1855)، واشنگتن دی سی، اولین ساختمان عمومی آمریکایی در آن سبک، انتخاب شد. (توجه: برای برجسته ترین نماینده معماری احیای رمانسک، نگاه کنید به: هنری هابسون ریچاردسون، 1838-86). دو ماه بعد او طرحی گوتیک را برای آکادمی آزاد (1847-1849) که بعداً کالج شهر نیویورک شناخته شد، پذیرفت. در دهه 1850، شهرت رنویک به طراحی هتل نیز گسترش یافت: کلارندون (1850-1851) و سنت دنیس (1851-52)، برگرفته از هنر الیزابت و رنسانس و هتل مجلل آلبمارل (1859-1859) که همه در نیویورک بودند، در آن دهه آغاز شدند. استعداد متنوع¬اش او را قادر ساخت تا قلعه هایی برای مشتاقان “اربابان انگلیسی”، قلعه هایی برای فرانسه¬دوستان و همچنین معماری نئوکلاسیک برای مشتریانی که به تبار آمریکایی اولیه خود افتخار می کنند، ایجاد کند.
توجه: برای بیوگرافی بزرگترین معمارانی که نئوکلاسیک را در آمریکا انجام می دهند، نگاه کنید به: توماس جفرسون (1743-1826) که خانه مونتیسلو را طراحی کرد، ویلیام تورنتون (1759-1828) که طراحی اصلی ساختمان کنگره ایالات متحده را انجام داد. بنجامین لاتروب (1764-1820)، معمار کلیسای بالتیمور.و چارلز بولفینچ (1763-1844) که سبک فدرال او به فرمولی استاندارد برای مراکز ایالتی در سراسر ایالات متحده تبدیل شد.
طرح های امپراتوری دوم
در میان بسیاری از دستاوردهای مهم در حرفه پربار رنویک، معرفی سبک امپراتوری دوم برای ساختمان های عمومی بود. او برای اولین بار از آن برای بیمارستان جزیره (1858-1861) در نیویورک استفاده کرد و آن را در گالری اصلی کورکوران (در حال حاضر رنویک) (1859-61، 1870-71)، واشنگتن، دی سی، کالج واسار (1861-1865) کامل کرد. پکیپسی، نیویورک و تاتر بوث (1867-69)، نیویورک، که همچنین به دلیل تجهیزات مکانیکی پیچیده اش معروف است.
متریال و سایر پروژه¬های معماری
استفاده رنویک از تکنولوژی در واقع به اندازه مهارت هنری سبک او برجسته بود. به¬علاوه برای بهبود سیستم‌های مکانیکی، او جزو اولین کسانی بود که از مصالح ساختمانی جدید مانند آهن فرفورژه برای قاب‌بندی کامل کف و سفال بادوام (گل پخته) برای تزئینات بیرونی استفاده کرد. (توجه: برای معمار پیشگام دیگری که از آهن فرفورژه در طراحی ساختمان های خود استفاده کرده است، نگاه کنید به: گوستاو ایفل، طراح برج معروف ایفل (1887-1889) در پاریس.)
دیگر ساختمان‌های نیویورک که توسط رنویک طراحی شده عبارتند از: کلیسای سنت بارتولومئو (1871-1872) و همه کلیسای کاتولیک مقدسین، هارلم (1882-1893) همچنین خانه‌های خصوصی بزرگ، مانند “مارتینستو”، وست هاون، کانکتیکات. بسیاری از کمیسیون های دیگر او شامل نما در بورس نیویورک، چندین بانک، دادگاه در فردریکزبورگ، بیمارستان کودکان در جزیره رندال، بیمارستان آبله در جزیره روزولت، پناهگاه دیوانگان در جزیره واردز و برج ناقوس کلیسای کلیسای جامع سنت آگوستین، فلوریدا بود.
در سال 1890، در سن 72 سالگی، رنویک پیشنهاد طراحی گالری ملی تاریخ و هنر در واشنگتن دی سی، یک مجموعه عظیم موزه در فضای باز را به عهده گرفت. اگرچه هرگز ساخته نشد. طرح بی¬نظیر کلاسیک هنرهای زیبا هم به عنوان پیشرو سبکی نمایشگاه مشهور کلمبیایی جهان در سال 1893 و هم برای استفاده اولیه از بتن مسلح به عنوان مصالح ساختمانی، انقلابی در طراحی به حساب میآمد. این نوع بینش و شجاعت تجربه کردن، شاخصه تمام زندگی حرفه ای رنویک بود.
دیگر معماران آمریکایی قرن نوزدهم
هنرهای زیبا (نئو رنسانس/نئوباروک)
ریچارد موریس هانت (1827-95)
کاس گیلبرت (1859-1934)
سبک ارگانیک، سبک پرایری
فرانک لوید رایت (1867-1959)
ساختمان های مرتفع اولیه
ویلیام لو بارون جنی (1832-1907)
مکتب طراحی معماری شیکاگو (آسمان خراش ها)
طرح های ساختمانی قرن بیستم
معماری قرن بیستم
منبع: http://www.visual-arts-cork.com/architecture/james-renwick.htm
لینک تصاویر:
https://www.gpsmycity.com/attractions/grace-church-4431.html
http://www.famous-historic-buildings.org.uk/st-patricks-cathedral-new-york.html
